Trzy Siostry Elżbietanki w Święto Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, czyli 15 sierpnia 1882 r. przyjechały do Zielonej Góry. Trzy lata później otrzymały mały budynek i zamieszkały na uboczu miasta.
Od początku zajmowały się ambulatoryjną pomocą chorym. Jednak zakon nie tylko udzielał pierwszej pomocy, ale leczył i opiekował się chorymi, prowadził hospicjum i przedszkole. Do tego trzeba budynków. Siostra Judyta, matka przełożona sióstr, postawiła sobie za cel uruchomienie szpitala. Powołana przez nią fundacja zbierała środki przez kilkanaście lat.
Po trzech latach w 1885 r. powstaje pierwszy fragment dzisiejszych „elżbietanek” – dom zakonny. To najniższa część obiektu po prawej stronie. W 1908 roku dobudowano środkową część z kaplicą domową poświęconą św. Janowi Ewangeliście. Obok niej znajduje się dom starców i hospicjum. Elżbietanki mają też duży ogród otaczający z trzech stron budynek. Na starych kartkach widać stojące z przodu niskie domki. Na planach z 1910 roku zaznaczone jest tu przedszkole.
